Jedynym sposobem na ucieczkę z tego więzienia jest śmierć.
Załoga Nadira, promu kosmicznego klasy C, składa się wyłącznie z więźniów. Zwyrodniali przestępcy, których skazano na dożywotnią tułaczkę, nie wiedzą, dokąd zmierza statek. Nikt nie powiedział im również, w jakim celu podróżują. Nadir, pilotowany przez bezduszny komputer, niestrudzenie niesie ich ku nieznanemu. Na dolnym pokładzie znajdują się zamknięte, pancerne drzwi, broniące dostępu do tajemniczego pomieszczenia. Pewnego dnia samozwańczy przywódca więźniów zauważa ślad buta na progu, w połowie skryty za owymi drzwiami. Zaczynają pojawiać się pytania: Który z członków załogi od samego początku miał klucz? Dlaczego ukrywał ten fakt przed pozostałymi? Czego zdrajca szukał w niedostępnym pomieszczeniu?
Niewiele później skazańcy znajdują ciało kolegi. I nie jest to ostatnie ciało…
– Zenit nad nami, a nadir pod nami – powiedziała.
Spojrzałem w górę przez szybę samochodu. Niebo zasnuły ciemne, deszczowe chmury. Nadejście burzy było tylko kwestią czasu. Pojazd kierowany przez komputer gnał wielopasmową autostradą, pokonując kolejne kilometry [...]
[...] Nie słuchałem. Spojrzałem raz jeszcze w niebo. Dłonie drżały. Na czoło wyszły krople potu. Ręce same wyciągnęły się w kierunku jej szyi. Palce dotknęły delikatnej skóry. Zatopiły się w kasztanowych lokach. Pocałowałem ją, równocześnie zaciskając dłonie na szyi. Odebrała to jako pieszczotę. Pojazd pędził. Mówiła coś jeszcze, ale nie słuchałem.
Kosmiczna wyprawa Nadirem to nie tylko doskonała rozrywka czytelnicza pod znakiem gatunku science-fiction. To przede wszystkim wymagająca gruntownej analizy, głęboka refleksja nad kondycją współczesnego człowieczeństwa. Jest mrocznie i intrygująco – uwielbiam takie literackie perełki.
Wioleta Sadowska, subiektywnieoksiazkach.pl
Grupa ludzi zamknięta w jednym pomieszczeniu, trup i morderca do wytypowania to popularny motyw kryminałów. Jednak gdy dodać do tego, że pomieszczenie znajduje się czterdzieści lat świetlnych od Ziemi, a każdy podejrzany już kiedyś kogoś zamordował, robi się naprawdę ciekawie! Edward Strun śmiało łączy gatunki, gdzie thriller przeplata się z SF. A wszystko to zostało okraszone humorem, lekką nutką ironii i poważnymi przemyśleniami nad istotą człowieczeństwa. Polecam!
Marta Wigórska, stacjaksiazka.pl
Ta książka to mistrzowskie połączenie powieści science fiction i thrillera. Członkowie załogi promu kosmicznego muszą zmierzyć się nie tylko z własnymi demonami, ale również z mordercą, który kryje się pośród nich. Dawno nie czytałam czegoś tak zaskakującego, z taką ilością fenomenalnych zwrotów akcji i z tak intrygującą fabułą.
Paulina Kukuła, mala-czytelniczka.blogspot.com
